دکتر فرهاد دانشجو رییس دانشگاه آزاد اسلامی به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید پیامی را خطاب به جامعه دانشگاهی صادر کرد.
به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی دانشگاه آزاد اسلامی، متن پیام دکتر فرهاد دانشجو بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحيم
ماه مهر، ماه بازگشايي مهرباني ها و همزباني ها- پيشاني گشاده و پرآب و رنگ- لبالب از آگاهي و اشتياق و اميد و آرامش، از فراگيرترين دامنه هاي دانش و دانايي، فرا مي رسد؛ كه الهي، بركات و بالندگي ها و برخورداري هاي آن، بر جان و جهان من و شما، هماره فزون باد !
عزيزان
همه ي موجودي و موجوديت ما، همين فرصتي ست كه در آنيم. اين زمين و زمان، فرصت مطالعاتي و خداداده يي ست كه فراروي دستان و داستان پر فراز و فرود وبلند بالاي حيات و هستي مان، فراهم آورده اند؛ و ما، در اين ميا نه ي وسيع- بي آن كه به اين نامگذاري ها و عنوان هاي گذرا، دلي خوش كرده باشيم- در اين كلاس و كارگاه دامنه دار و ناپيدا كرانه ي جهان، هر كدام مان، همان اندازه سهم داريم كه ديگري...
و" جواني "–اين شيرين ترين پرنده ي زندگاني- زيباترين و زيبنده ترين فرصت پروازي ست كه "انسان" در بستر "جهان" و "زمان" از آن برخوردار است.
جواني، جوانه ي زندگي ست: جوانه هاي اشتياق و اميد و آرزوهاي پويا و پويشگري؛ جوانه هاي شور و شادي و شوق و شادكامي، جوانه هاي ايمان و آگاهي و خداخواهي و خداگرايي... و مگر مي شود در اين فضاي فراهم آمده ي فوران فراواني ها، تغيير نكرد و تكثير نشد و جوانه نزد و به برگ و بار ننشست و مهر نورزيد و از نو نروييد و به خويشتن خدايي خويش نگراييد و شيريني پرواز اوجگيرانه ي رحمت و رضاي خداي رحمان را نچشيد؟!...
عزيزان، همكاران محترم، دانشجويان عزیز !
اگر كه انگيزه و انگيزش داشته باشيم، هركدام مان- به تنهايي- يك "اتاق فكر" و يك "منبع و معدن پايان ناپذير" براي دانشگاه و كشور و جهان مان، مي توانيم بود.
من، دست من/ كمك، زدست شما مي كند طلب/ يك دست، بي صداست !...
اي جوان سرو قد، گويي بزن/ پيش از آن، كز قامتت، چوگان كنند
پيامبر پاك انديش و آگاهي بخش ما، تدريس و تعليم ودانشجويي و دانشپژوهشي را مادام العمر( long life)مي دانست و مي گفت:
اطلبو العلم، من المهد الي اللحد/ ز گهواره تا گور، دانش بجوي
و در اين شيوه ي شورانگيز، چندان به پيش مي تاخت كه راه و رسم درآمدن به بهشت را-هم، حتا- جز دانش و دانايي نمي پنداشت:
لِكُلِّ شَي ءٍ طَريقٌ، وَ طَريقُ الجَنّةِ الْعِلمُ !
هرچيزي، راهي دارد؛ و راه بهشت، دانش و دانايي ست.
و ما براي درآمدن به بهشت شكوفايي ها و آرامش ها و بالندگي ها، هيچ چاره يي نداريم مگر آن كه از در دانش و دانايي درآييم و به تعريف و تعليم و تصوير و ترسيم تازه تري از آگاهي و شناخت و جست و جوگري/ و دوباره شدن ها برسيم. زندگي، تداوم آگاهي ست. نمي شود آگاه نشد، اما با برنامه و بهنگام و روبه راه شد !
ياد گرفتن، " تغيير كردن"ست و ياد دادن:" تغيير دادن" !
مسايل نو، راه حل هاي نو را مي طلبد. با راه حل هاي نخ نما شده، از عهده ي حل مسا له هاي تازه به تازه- نمي توانيم برآمد.
توليد هاي تازه به تازه، اگر كه نداشتيم، از مصرف هاي تازه به تازه هم بايد دست برداريم.
تفاهم، هم فكري و هم فهمي هاي مشترك است؛ و ما، پيش از هر چيز، نياز داريم كه فكر كردن و فهم كردن را- به مثابه زير بنايي ترين مهارت هاي زندگي دانش بنيان- فرا بگيريم و بياموزيم. نمي شود فكر نكرد و نفهميد؛ اما به تفاهم و تكامل رسيد. ما، به زبان و تعريف مشترك و همذات و همزاويه، نياز داريم؛ و گرنه، تفاهم و يكپارچگي و پيشرفت و ساماندهي، توهمي بيش نمي تواند بود.
تفاوت درختان در شاخه ها و برگ ها نيست؛ در ذات ريشه هاست. ريشه ها را، در ژرفناي خاك و در دل و درون، زمين و زمينه ها، واكاوي بايد كرد... تفاهم و تعامل، به ريشه ها و انديشيدن است. تفاهم و تعامل و تكامل و توسعه، به ريشه ها رسيدن ست: بايد دوباره انديشيد، بايد دوباره رسيد... در اين پهنه ي پهناي آگاهانه ومصمما نه اي دانستن و دانش و دانايي، براي توليد و تازه گرداني فرصت ها، فراوان فهم و فكر و فرهنگ اسلامي-ايراني وخود شكوفايي و خود پايي
در پایان سال جديد تحصيلي 92-91 را به همه همکاران ارجمند و دانشجویان عزیز دانشگاه آزاد اسلامی تبريك و تهنيت عرضمي نمايم و برايتان آرزوي موفقيت دارم.